قصر خیال - روح جهان

 تو روح داری 

            من هم دارم 

                       "او " هم دارد 

 "او" جهان را میگویم 

  مگر میشود این همه زیبایی بدون روح و جان باشد؟ 

  مگرمیشوددرختانبا آن همه احساسشان بدون قلب باشند .  و ستارگان با آن همه دانایی بدون جان؟

دریچه یقلبجهان گشوده است .دریچه یقلبجهان از جنس روح خداست ازجنس روح ما!! بیا درهای قلبمان را بازکنیمنهبرای انسان های این دیار ، بیا درهای قلبمان را بروی^روحیکه درجریان این دنیاست بگشاییم
بیا دست هایمان را بگیریم، نه دست های تنمان، دست هایی که سرچشمه اش از خداست،دنیا و آسمان ها چیزی فراتر از آن چه که میبینی، هست

 تاکنون شده باقلبت گلی را ببینی؟ لبخندش را ، چشمانش را و نبض تپنده ی میان برگ هایش را ،یا فقط رنگ رخسار و عطر ظاهرش را دیده ای؟تاکنون شده زمزمه های درختان پیر را که خبر از گذشته های دور دارند را گوش دهی؟ یا فقط زیرسایه اش نشستی یا برتنش زخم زدی؟

  روح طبیعت را لمس کن، گوش کن ،و با اعماق وجودت پاسخ ده ،آنجاست که میبینی بالا میروی

  آنجاست که بزرگ میشوی...!

قصر خیال - شیشه ی قلب شاهزاده

شیشه ای بود، میدانی که..؟ قلبش را میگویم

پر بود از معجزه و لمس دستان خدا، پر بود ازآسمانو ستاره های رنگی،میدانی صدای چه میداد؟ صدای وزش باد میاندرختان، صدای زمزمه ی جیرجیرک ها

و صدای سکوت ماه،میدانی که چه کسی...؟ شاهزاده را میگویم! شیشه ی قلبش،تــَـرَک داشت، درد داشت،  اما پر بود از صدای آواز گنجشک ها،دیده بودی که...نه؟  افتاد و شکست یا....انداختن؟حالا دیگر گنجشک ها مرثیه میخوانند، و ستاره هایش از سرمای تنهایی میلرزند.

 

 

قصر خیال - دلگیرم...

من از این آدم ها دلگیرم،آدم هایی که قلب همدیگر را نمیبینند، آدم هایی که آنقدر درگیر این زمین بی ارزش شده اند که یادشان رفته روح هم هست، آدم هایی که پا میگذارند روی احساس هم

آدم هایی که آدم ترسش می آید بگوید دوستت دارم،چون جنبه ش را ندارند، آری من دلم گرفته  از همین آدم ها، آدم هایی که خدا را فقط در کلمات میجویند،نه در احساس پاک یکدیگر

آدم هایی که لبخند را هم به منظور می گیرند،آدم هایی که گم شده اند میان انبوهی از دنیای کاغذی

 یک فاتحه ختم کنید

              برای روح های مرده

 

* شکستی.....تمام شدم....

 

تولدت مبارک شاهزاده

  شاید من همان دخترک موی بلند با لباس درازم، مثل همان هایی که شاهزاده ها میپوشند، همان دخترکی که بر روی بلندتریندره یسرزمین رویاهایش،می ایستد و مینوازد ،همانی که وقتی مینوازد چشمانش را میبندد تا قلبش آرشه را هدایت کند، همان دخترکی که باد با موهایش میرقصد.... آری این منم همان حقیقت پنهان ، درون آشفتگی های زمینیم،من با همین موسیقی به زبان می آیم،این منم رویای پنهان حقیقی! مرا اینگونه ببین ، مرا اینگونه بشنو ،من آنی نیستم که روی زمین راه میروم،من همانم که روحم سرزمین هایسبزرا میپیماید، من حقیقی ام پشت دروازهقلبمنهفته است، لمس کن با چشمان درونت و گوش کن با صدای آنسوی ضمیرت

من اینم !

چشمانم را میبندم و مینوازم برایم مهم نیست "چه کسی" گوش میدهد،من برای "همه" مینوازم!

 آهای تو، قول میدهی اگر جرعه ای از موسیقیم را شنیدی، برایم لبخند هدیه دهی؟

 

زمینی نوشت:

از تولد پارسال تا همین امروز اتفاقای خیلی زیادی افتاد

چیزایی که لبخند رو از لبام دور کرد

و اشک بود و اشک...

آرزو میکنم هیچوقت این اتفاقها تکرار نشه

چیزایی مثل "نبودن ها"

 

و خدا هست....

..  من عاشق زمستانم ،اما تو را عاشق تر!

تویی که خبر قاصدک هایی که فرستاده بودم را شنیدی ،تویی که دست هایت را گذاشتی روی سرم ،
تویی که گیسوی آرزوهایم را بافتی ،تویی که تاب زندگیم را هل دادی با تمام قدرت ، گفتی برو.... گفتی اگر هم بیفتی باد را خواهم فرستاد، و یا شاید پرنده ای که سوارت کند، تویی که آدم ها نشناختنت  ولی تو بر قلبشان آگاه بودی، تویی که چشمکت خیلی بیشتر از چشمک ستارگانت  به دلم نشست،تویی که  گفتی نترس  ،  و دستانم را محکم گرفتی،   گفتی برو  من کنارت خواهم بود   

 آری  

  خدای قاصدک ها و خبرهای پرنور

 من زمستان را عاشقم 

  اما^تورا عاشق تر... :) 

 

میای برات ستاره بکشم؟

کشیدم، گفت چیکار داری میکنی؟ لبخند زدم گفتم هیس بذار باشه!!

با تعجب نگام کرد میدونستم چی فکرمیکرد،گفتم یه روزی بهشون نیاز پیدا میکنی،

همون روزی که از ته دل صدام میزنی،همون روزی که دلت میگیره ، همون روزی که از دنیا میبری،فقط کافیه بیای و اینو نگاه کنی، و زل زد به ستاره کوچیکی که گوشه ی دفترش کشیده بودم

یازدهسالم بود فقط ،و تا وقتی باهاش همکلاس بودم،و تا وقتی بغل دستش مینشستم،سرکلاس وقتی حواسش نبود با هرچی که دستم بودمیکشیدم،گوشه های دفترش تا وقتی فارغ التحصیل شد ستاره بارون بود...ومن عوض نشدم،هنوزم که هنوزه برایهمکلاسیاممیکشمهمکلاسیای دانشگاه!هرکی که کنارم نشسته باشه یه ستاره از من یادگار داره،و برام مهم نیست حرفایی مثل "دیوونه شدی؟" "عه دفترمو خط خطی نکن" "زده به سرت " "یعنی چی؟"  "هه" "که چی بشه؟"

    هیس!!

     یه روزی میفهمی...!

 

* میای برات ستاره بکشم؟

 

 

 

 

ابرها در میزنند...!

 ابرها پیغام آوردند از آسمان ،میبینی؟

هوا مه آلود است ابرها مهمان زمینیان شدند، دارند زیرگوشمان نجوای خدا را سرمیدهند، دارند از عالم بالا حرف میزنند، همان جایی که بوی بهشت می آید،جایی که خدا لبخند میزند،جایی که نه آلودگی هست نه دل شکستن، پر از صدای قاصدک هاست  و خبرهای خوش...!جایی که سیب هایش به^سرخیانار است، و^انارهایش به شیرینی یک تکه ستاره!! همه ی اطرافت را مات کردند و غیرقابل دیدن،تا فقط خودت را ببینی و رقص نجوایشان را، هوای مه آلود را نفس بکش ،  ابرها را ته اعماق قلبت ببر، درونت را از این همه بند و زنجیرهای زمین پاک میکنند، و تو میمانی و کعبه ی قلبت که فرشتگان طوافش میکنند

    هیس

        صدای در زدن می آید

                         ابرها مهمان آمدند

                                          بپذیرشان!

 

 

"برگ" باشیم!

  پای درد ودل های یک برگ نشسته ای؟

 این سوال را امروز روح طبیعت از من پرسید! و من نشستم پای درد دل های یک برگ! برگ از آغاز برایم گفت، از جرعه جرعه نوشیدن آب، و ذره ذره بزرگ شدن ، از اینکه او خورشید را بهتر از من درک کرده، و برف را به زیبایی معنا کرده و باران را نیز هم!  از لذت بیکران تابش نور یک ستاره گفت،و از سرمای افسون کننده ی همان سفید محض! از قطره های باران گفت که تا اعماق روح وجانش مینوشد،و از نسیم بهار حرف زد، حتی از طوفان هم گفت که وقتی با قدرت میوزد، آزمایش استقامتش است! برگ گفت وگفت وگفت...  برگ از زندگی گفت، برگ با همین جملات زندگی را معناکرد، برگ سبز از تماشای غروب و نور سحرآمیز مهتاب گفت،از درخشش خدا حرف زد! برگ لبخند میزد، حتی وقتی از زرد شدن گفت، حتی وقتی از خشکیدن گفت،  برگ ِ سبز ِ زرد،    از جدایی گفت، و باز هم لبخند میزد، از وداع با درخت گفت، از اشک هایش گفت،اما، بازهم، لبخند میزد! برگ سبز ِ زرد ِ خشک، حتی وقتی زیر پاها خرد شد، میخندید، اخر صدای شکستنش،  صدای مرگش...شادی آورده بود به دل ها...!
برگ سبز ِ سبز، زندگی کرد، با عشق زندگی کرد،و من همچنان غرق این اندیشه ام،چه خورشیدها و برف و باران ها که بر رویم جاری شده،  و ندیدم،  چه طوفان ها که نشکستم....وچقدر زندگی نکرده ام

   راستی، تو

      پای درد و دل های یک برگ نشسته ای؟

 

*بیایید زندگی را بفهمیم با همین چیزهای ساده

*برگ باشیم!

شب بلند

صدای نور به گوش میرسد،صدای پچ پچ های شبانه آسمانیان، صدای عشق و امید،  امشب، یک دقیقه بیشتر،ستاره ها مهمان ما هستند،  امشب خیلی بیشتر از همه ی شب های دیگر،  آسمان شب سرود صلح میخواند ،امشب یک دقیقه بیشتر میتوانیم به آسمان بیندیشیم، امشب یک دقیقه بیشتر میتوانیم تنها نباشیم ، آخر، ستاره های آبی و زرد،  ستاره های سفید و سرخ،  بیشتر از همه ی شب های دیگر با ما هستند،گوش کن،   شب ، سکوت آرامش بخشش را فریاد میدهد، قدرش را بدان 
 
  *لبخندتون یلدایی باشه...بلند و طولانی....

سکوت ماه را بخوان

  امشب از سکوت ماه مینویسم، ماه هفت آسمان!ماهــ ـی که آن بالابالاها مینشیند وخیره می شود به من و تو!  ماهــ ـی که گاهی یادمان میرود شب ها برایش سلام دهیم، اما او برای تک تک ما یک لبخند بزرگ هدیه میدهد،لبخندی که تا انتهای بودنش باقی می ماند،  آهای اهالی زمین ، صدای ماه را شنیده اید؟ فریاد چشم های ماه را دیده اید؟ وقتی قرص صورتش را به نمایش می گذارد، و چشم هایش که همه ی غم های زمینیان را درخود جمع کرده است،شیطنت ستارگان را نبین ، ماه طاقت ندارد،طاقت ندارد گریه ی کودکی راببیند،طاقت ندارد دل های شکسته را ببیند طاقت ندارد زمین را سیاه ببیند.....و ماهِ خدا سکوت می کند ازبغض ، بغضی که اشک نمی شود اما درد می شود سکوت ماه را بخوان،دارد از پیمان های شکسته، قلب های ازکارافتاده،  و انسانیت برباد رفته حرف میزند...  اصلا همین است که اقیانوس از زمین می شکند،متلاطم می شود ، و خود را برای پیوستن به آسمان و رهایی از زمین بالا میکشد ، ماه ِ ساکت ِ بغض آلود ِ آسمان ِ شب ، اما  می تابد و باز لبخند می شود، برای اندک قلب هایی که عشق دارند

  لبخند ماه را با حفظ عشق درون قلبت پاسخ ده

 

 

  *از سکوت گفت و سکوتم شکست....