من از این آدم ها دلگیرم،آدم هایی که قلب همدیگر را نمیبینند، آدم هایی که آنقدر درگیر این زمین بی ارزش شده اند که یادشان رفته روح هم هست، آدم هایی که پا میگذارند روی احساس هم
آدم هایی که آدم ترسش می آید بگوید دوستت دارم،چون جنبه ش را ندارند، آری من دلم گرفته از همین آدم ها، آدم هایی که خدا را فقط در کلمات میجویند،نه در احساس پاک یکدیگر
آدم هایی که لبخند را هم به منظور می گیرند،آدم هایی که گم شده اند میان انبوهی از دنیای کاغذی
یک فاتحه ختم کنید
برای روح های مرده
* شکستی.....تمام شدم....
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.