این روزها

می دانی؟ زیاد هم بد نشد، امروز به چند نفر زنگ زدم که همیشه فقط به چند پیام احوالپرسی پشت شیشه ی مجازی ختم می شد. به چند نفر پیام دادم و سعی کردم در یک پیام کلمات مفید و پربارتر از وقتی که پشت مسنجرهای گوشی بودم بنویسم. سعی کردم شکلک های درست تر بکار ببرم.  این دو روز بیشتر از همیشه وبلاگ خواندم و ستاره های روشن بلاگرها را دیدم و کامنت گذاشتم. این روزها نرم افزاری را نصب کردم که مدتها میخواستم و فکرمیکردم وقتش را ندارم. این روزها بیشتر از همیشه لغت حفظ کردم. بیشتر کتاب خواندم. اما از شما چه پنهان انگار هنوز یک چیزی کم است. یک چیزی سرجایش نیست، یک چیزی گم شده....نبود اینترنت در عصر تکنولوژی مثل این است که در قرن 21 بیدار شوی و ببینی هنوز چرخ اختراع نشده....!