ای تو که روحت را دمیدی و برایم از نور قلبی ساختی که اعجاز را نمایش دهد، ای تویی که قلبم را بلدی، ای تویی که چشم هایم را روشن کردی تا مخلوقاتت را ببینم،  ای تویی که  خورشید را آفریدی تا با طلوعش هر روز نامت را فریاد بزندو مهتاب با نورش یاد دهد که در تاریکی ها هم روشنی هست.. ای تویی که از دانه ای درختی عظیم به بار میاوری و از کودکی انسانی بزرگ، تویی که حال ِ بد را خوب میکنی و دنیا را زیبا. ای تویی که همه ای، قلبمان را لبخند ببخش وعشق و کاری کن، پاسخِ همه ی حالت چطور است های جهان، خوبم شود. از آن خوبم های واقعی...

* یه لحظه هایی تو زندگی پیش میاد که آدم دلش میخواد خدا رو محکم بغل کنه  وببوسه بخاطرش، زندگیتون پر از اون لحظه ها :)