زل میزنم به شیوه نامه ی.....     نمیدانم شوخی بپندارم یا جدی!   اگرکودک بودم فکرمیکردم این هم بازی"خاله بازی" است   با این تفاوت که باید اسمش "ثبت احوال بازی" باشد   و یا حتی "هویت بازی"!!!!   صفحه های اول را /که اهداف و انگیزه شان را نوشته/رد می شوم   می رسم به طریقه ساخت   صفحه ی اول: مشخصات ظاهری و فیزیکی+عکس   صفحه دوم: مشخصات محتوایی   هویت بومی و محلی(!!!!)    صفحه آخر: فعالیت های انجام شده با عروسک   دوباره به عنوان آن شیوه نامه نگاهی می اندازم   "شیوه نامه ی شناسنامه دار کردن دارا و سارا"   نمیخندم!   نمیدانم چقدرطول کشید   شاید سه هفته!   که من برای آن عروسک های بی جان شناسنامه ی کذایی ساختم و هویت دادم!   و چقدر/حین ساخت/ با خودم کلنجار میرفتم و ذهنم مغشوش بود که آخر   این زمینی ها کارمفیدی غیر از این به فکرشان نرسیده؟   آخر این زمینی ها درهویت خودشان مانده اند و آنوقت....   آه میکشم....!   شناسنامه ها آماده است   درگردنشان می آویزم   چقدر بیزارم ازاین کار...   آهااااای ای عروسک خانم دیگر نمیتوانی چادر سفید سرکنی   چون درشناسنامه ایت قید کرده ام چادرسیاه   آهااااای ای آقای عروسک دیگرنمیتوانی آن لباس فوتبالیست را ازتنت دربیاوری و کت و شلواربپوشی   چون نوشته ام لباس: لباس مخصوص فوتبالیست   نگاهی می اندازم بهشان   غمگین شده اند....   این زمینی ها حتی به آن ها هم رحم نکردند....   متاسفم عروسک ها....   متاسفم   حرف های زیادی برای گفتن بود   اما قضاوت به عهده ی خودتان است....