یک قاره آنطرف‌تر یاد وبلاگم افتادم. صفحه را باز کردم و بعضی از پست‌هایم را خواندم و لبخند زدم. وبلاگ‌نویسی از نقاط عطف زندگی‌ام بود. جایی که یاد گرفتم و رشد کردم. آنقدر در این سال‌ها اتفاقات زیادی افتاده است که حسابش از دستم در رفته. ولی نمی‌دانم چرا حس امنیت نمی‌کنم. حالا یا در کانال می‌نویسم یا در اینستاگرام می‌گذارم. زندگی‌ام رنگ دیگری گرفته و سخت در تلاشم. نزدیک سه ماه است که "مهاجرت" کرده‌ایم. راه زیادی آمده‌ام و راه زیادی پیش رو دارم. ولی خب، زندگی همین است :)