بیدار شدن، صدای نفس هاشونو میشونم ، دارن با هم حال و احوال میکنن و از خوابایی که دیدن برای هم تعریف می کنن . یکم آب میخورن و بعدش با نزدیکترین ستاره ی زمین حرف میزنن و ازش میپرسن این مدت که نبودن چه اتفاقایی افتاده دور و برشون. کلی حرف برای گفتن دارن، زمین هم بهشون ملحق شده و داره گوش میکنه و گاهیم یه چیز بامزه میپرونه ، خودشونو تکون میدن و قلنج میشکونن، باد هم کمکشون میکنه ، انقد خواب بودن که سر شدن و دارن کم کم به خودشون میان، خوشحالن، با اینکه زندگی گاهی باهاشون بی رحم بوده ، گاهی موجودات دوپا بهشون زخم زدن و حتی عزیزاشونو نابود کردن ولی بازم از اینکه چشماشونو باز میکنن پر از شعف هستن، اونا رسالتشونو بلدن، نفس میدن و زندگی. هرچقدر که اون موجودات نفسشونو بِبُرَن ، امیدشونو از دست نمیدن . خوب میدونن برای دلیلی آفریده شدن و زندگی هرچقدرم ناملایم باشه کم نمیارن .
بیدار شدن،صدای نفس هاشونو میشنوم، به زودی همه جا سبز میشه و صدای شاخه هاشون میپیچه رو زمین...
