مامان از همون اول بهم یاد داد هیچوقت نگم "چرا" میگفت خدا قهرش میگیره و همینطور بلاها میریزه رو سرت. منم از همون اول نگفتم چرا
هیچوقت به خودم اجازه ندادم بگم "خدایا چرا" مامان راست میگفت، به چشم، خیلیا رو دیدم با چرا گفتناشون اوضاعشون بدتر شد . هیچوقت خدا رو مقصر ندونستم، من ایمان دارم خدا نمیخواد بنده هاش غصه بخورن ، ایمان دارم خدا نمیخواد اذیتشون کنه، همیشه میخواد بهترینا رو بهمون بده. اینکه گاهی خلاف این برامون اتفاق افتاده از این بوده که ما درک نکردیم و نتونستیم درست استفاده کنیم. نتونستیم نشونه هاشو بخونیم .
وقتی میفتم تو چاله، وقتی همه ی چراغای جهان خاموش میشه و من حتی دستامم نمیبینم و ظلمات هجوم میاره تو دلم، و لب پرتگاه وایمیستم. بازم همونجا نمیگم "خدایا چرا اینطور شد" میگم خدایا تقصیر خودم بود، کمکم کن بتونم چراغو روشن کنم و ببینم و همین جمله معجزه کرده...
* اِیّاکَ نَعْبُدُ وَ اِیّاکَ نَسْتَعِینُ
