میدانی آدم ها با یک هدف به دنیا می آیند، با یک بسته ای که تویش نامه ای هست که هدف اصلی را نوشته. توانایی ها و علایق مربوط به همان هدف در وجود او گذاشته شده، گاهی در طول زندگی قاصدکی از سوی جهان می آید و توی گوشمان پچ پچ می کند تا یادمان نرود برای چه آمدیم و مسیرمان را گم نکنیم. گاهی اما این نشانه ها ، این قاصدک ها را نمیبینیم و اشتباه میرویم و به ناکجا آباد میرسیم...و همیشه حس می کنیم چیزی کم است چیزی سرجای خودش نیست. گاهی نیز این نشانه ها را دنبال می کنیم. خودمان را همگام با جهان هستی می کنیم در مسیر درست وجودمان ! و به جاهایی قدم میگذاریم که فکرش را هم نمی کردیم. کسانی را می بینیم که در خیال هم نمیشد!
جهان بازی عجیبی دارد، در طول این بازی و رسیدن به مقصد بارها درس میدهد بارها امتحان میگیرد بارها هم تشویق می کند...
گاهی هم ممکن است "نشانه" آدمی باشد با نگرش و رویای یکسان، با مسیری که جهان برای هر دو رقم زده. و قصه ی زندگی این دو را طوری طراحی کند که در غیرممکن ترین حالت از نقاط مختلف این کره خاکی همدیگر را بیابند...
قاصدک های زندگیمان را دریابیم و نشانه ها را جستجو کنیم.
* امروز روزیست که جهان، سال های سال پیش، هم مسیرِ مرا راهی زمین کرد.... بودنت مبارک :)
