برگشتم و نگاش کردم،سرمو برگردوندم و باز زل زدم به جوی آب جلوی روم

  و جواب دادم : وقتی میتونم باید انجام بدم

  وقتی توانشو دارم تا آخرین حد ممکن باید تلاش کنم!

  - آدم که نباید هرچی از دلش میگذره انجام بده

  - وقتی میتونم چرا که نه، میدونی که روحیه من چقد ماجراجو هست!

  - تو که دیدیش ، حتما باید بری پیشش؟

  نگاه میکنم به "خرس بزرگ" و میگم : آره حتما!

  نمیشه پرید، با پاهای برهنه م میزنم به آب،

   سرده و گِلی و لَزَج،خیالی نیست

  حالا اونورم ، قدم هام رو تندتند برمیدارم، میرسم بهش،

 از نزدیک چقدر بزرگه و من چقدر کوچیک

  کار طبیعته یا آدما؟؟میرم بالای صخره ها تا بهش نزدیک شم

  بیش از ده ساله از کنارش میگذرم و امروز بلاخره تونستم لمسش کنم،زمزمه میکنم: این یه رازه، من تو قلمرو معماها هستم

  در گوش "خرس بزرگ" میگم : تو یه نشونه ای و من کشفت میکنم

  و خرس بزرگ لبخند میزنه....

* مهم نیست چقدر کارای من غیرعادیه، مهم نیست دیگران چی میگن

و چقد کارام ممکنهمنطقنداشته باشه!!!

دنیای من اینه،"برو، نترس، جستجو کن، کشف کن!"

من از مثل دیگران بودن بیزارم!

  و چقدر بخاطر درک نشدن این روحیه م پس زده شدم....