کامنت ها
جمله های کوتاه و بلندی که از قلب و ذهن تک تک مخاطبانت جاری می شوند. مهمند...خیلی مهم!
من هم جز افرادی بودم که "از بلاگفا تکون نمیخورم" سرزبانم بود. من هم منتظر بودم. من هم دلم نمیامد خانه ی چندساله ام را ول کنم ،اما وقتی عدد 800 نظرات تایید نشده ام را دیدم 400 شده .. وقتی آخرین کامنت ها مال دو سال پیش بود... فقط حسرت بود و حسرت
کامنت ها
نبض تپنده ی نوشته های ما هستند مثل خونی که که در رگ های نوشته هایمان جریان می یابند
زل میزنم به آخرین کامنت هایی که برایم از دوسال پیش حرف میزنند و مربوط به پست "هرقلب یک ستاره و هر ستاره یک قلب" هستند. از "تعریف آهنگ و حال و هوای قصر" تا " سلام جاودان شدی؟ :) " میخندم. جاودان؟ و کامنت بعدی که باز همین خواننده نوشته " دعا برای نابودی؟ چه تضاد وحشتناکی من فکرمیکردم شاهزاده ها با صلح دلا رو بدست می آرن" و فکر میکنم که من برای نابودیه چه چیزی دعا کرده بودم....!! و میرسم به کامنتی از دوست شاهزاده "Beautiful dreams will come true..." و چیزی ته دلم روشن میشود مثل یک امید
و درنهایت اولین کامنت آخرین نوشته ی قابل دسترس....
یک جمله و یک دنیا حرف " دو قلب و یک ستاره.... "
زل میزنم به همین جمله و لبخند میزنم :)
+ دو قلب و یک ستاره...
+ یک دقیقه سکوت به احترام کامنت های مرده..!
