امشب فانوس آرزوهای آدم ها به بالا میرود، امشب قلمرو خدا پر از نامه است و قاصدک. امشب خدا یکی یکی فانوس ها را در دست میگیرد ، بعضی آرزوها را خاموش میکند چرا که میداند این آرزو به ظاهر چراغ است ولی حقیقتش آتشیست که ویران میکند و میسوزاند روح و جان را. برخی دیگر را روشن می کند و با یک لبخند راهی میکند ، برخی ها را نگه میدارد تا وقتی زمانش رسید روشنش کند و هدیه دهد، برخی فانوس ها را با مشعل ِ درد می افروزد تا صاحبش بداند استجابت یک آرزو گاهی بها دارد....
*آرزوها مقدسند هرچقدر محال یا ممکن، هرچقدر دور یا نزدیک، آرزو کنیم، که جهان می شنود و یاری میکند به رسیدنش!
*بیایید اعتماد کنیم به خدا که فانوس آرزویمان را طوری روشن و خاموش کند که انتهایش سبز باشد.
